Het tweede jaar, een bijzonder jaar

Persoonlijk blog Lockdown

Na jaar 1 waar de theorie werd afgewisseld met werkvormen en enkele eenvoudige opdrachten maakten we een start met het tweede jaar. Het werken met lotgenotengroepen heeft mij doen besluiten om dit ook te willen gaan doen.

Het lijkt mij zo waardevol voor kinderen en jongeren om lotgenoten te ontmoeten en samen hun pad van rouw te delen. Het was privé ook een heftig jaar: mijn mans beste vriend heeft begin dit jaar zichzelf van het leven beroofd en de start van de eerste Corona lockdown. Hierdoor waren we echt op elkaar aangewezen en dit heeft mij en onze relatie eigenlijk alleen maar goed gedaan. Even geen mensen hoeven te bezoeken en even de rust zoeken. We hebben elkaar meer dan ooit teruggevonden, delen echt alles samen en durven uit te spreken als we het ergens niet mee eens zijn. Vroeger verstopte ik dit nog wel eens.

Na de eerste lockdown konden we gelukkig in september weer terug naar de Poort en wat had ik daar zin in. Lekker verder gaan met de opleiding. Ik wil graag aan de slag met systemisch werken en leren wat het is en hoe je dit kunt inzetten. Dit wordt zeker in de toekomst vervolgd. Dit wordt het eerste vervolg van de opleiding.

Ook kregen we de opdracht om te gaan starten met het rouwlandschap. Hierbij gaat het erom dat je je eigen levensverhaal verweeft met de theorie, die je in de opleiding geleerd hebt. Hiermee beginnen was echt pittig, hoe start je met zo’n grote opdracht, hoe wil je dat het eruit gaat zien. Achteraf was gewoon beginnen makkelijker dan gedacht. Ik schreef letterlijk alles van me af. Eerst over de diverse onderwerpen kleine stukjes en daarna koppelde ik de theorie eraan. Het voelde als werken aan mezelf en mijn geschiedenis, in de hoop hier ook in de toekomst iets aan te hebben. De bijeenkomst over diffuus verlies, was echt een eyeopener. Dit gaf duidelijkheid in hoe verliezen doorgegeven worden en hoe het lijkt alsof het niet heftig is, maar dit toch wel echt is. Dit werd echt mijn thema. Het gevoel van het nooit goed genoeg doen is er ook eentje die bij mij past.

De supervisie en intervisie werden vervolgd, ik kreeg steeds meer vertrouwen in mezelf. Ook al wist en weet ik dat ik echt nog met mezelf aan de slag moet. Ik wil echt meer voelen en minder denken, dus hier ga ik zeker vervolg aan geven. Al twijfel ik nog over hoe?

Na de start van het rouwlandschap, heb ik het besluit genomen om een eigen praktijk te willen beginnen. Ik ben dus in deze periode vooral heel intensief bezig geweest met wat daarvoor nodig was, bijv. verzekeringen en contracten. Het twijfelen zette toen wel even in, waar begin ik aan? Wat komt hierbij kijken? Wil ik dit echt? Kan ik dit wel? Ik heb het toen even losgelaten en heb eerst het rouwlandschap en het levensaffiche afgemaakt. Het levensaffiche vond ik superleuk om te maken. Ik ben zelf niet heel creatief, maar samen met mijn man hebben we uiteindelijk een ‘twisterspel’ ontwikkeld. Dit wil ik in de toekomst nog gaan uitbouwen als hulpmiddel bij mijn gesprekken.